کد مطلب:28211 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:166
امام، با مخالفان سیاسی نیز هرگز با خشونت رفتار نمی كرد. مدارا در سیاست علوی، اصلی بود خدشه ناپذیر. این مدارا تا مرز توطئه آفرینی مخالفان، پیش می رفت. علی علیه السلام بر این باور بود كه مدارا با مخالفان، از تندی آنان می كاهد و زمینه های صحنه آفرینی و جوسازی را از آنان می ستاند. بر این اساس بود كه تا خوارج به قتلْ دست نیازیدند و امنیت جامعه را به جد به خطر نیفكندند، با آنان برخورد نكرد، دشنام های آنان را تحمّل كرد و حتی حقوق آنان را از بیت المال، قطع نكرد. برخورد امام، با توطئه گران علیه امنیت داخلی، به تناسب حدّ و حدود توطئه آنان و نقشی بود كه در توطئه داشتند. گاه آنان را تبعید می كرد و دیگر گاه، به زندان می افكند و در نهایت، چون هیچ گونه چاره اندیشی ای كارساز نبود، با برخورد نظامی، مشكل را حل می كرد.